تلفن سانترال مرکزی و تنظیمات سانترال پاناسونیک 7730

 

کد شنود دستگاه سانترال پاناسونیک

سانترال علیرغم سادگی روش درون باندی، این نوع سیگنال دهی تعدادی مشکلات را به همراه داشت. اولاً، از آنجایی که سیگنال های درون باند به طور ضروری در پهنای باند سیگنال های گفتاری قرار می گرفتند، سیگنال های گفتاری گاهی اوقات می توانند با سیگنال های درون باند تداخل داشته باشند. ثانیاً، سیگنال دهی درون باند همیشه از مدارهای تلفن سانترال موجود استفاده مؤثری نمی کرد. به عنوان مثال، اگر از ابزار تلفن سانترال طرف تماس گرفته شده استفاده می شد، دفتر مرکزی طرف تماس گیرنده سیگنال شلوغی تولید می کرد که از طریق مسیر صوتی از قبل تعیین شده از طریق شبکه تلفن سانترال عمومی سوئیچ شده به گوشی طرف تماس منتقل می شد. از این رو، یک مسیر مدار صوتی کامل از طریق شبکه صرفاً برای انتقال یک سیگنال مشغول است. به منظور غلبه بر این مشکلات و سرعت بخشیدن به فرآیند برقراری تماس در تماس های راه دور، شکل دیگری از سیگنال دهی بین دفتری، به نام سیگنالینگ کانال مشترک (CCS) توسعه یافت. در CCS یک مدار "خارج از باند" (یعنی یک مدار مجزا از مداری که برای برقراری ارتباط صوتی استفاده می شود) اختصاص داده شده است تا به عنوان یک پیوند داده عمل کند و اطلاعات آدرس و برخی سیگنال های اطلاعاتی دیگر را بین ریزپردازنده های به کار رفته در تلفن سانترال حمل کند. سوئیچ هااولین نسخه CCS بین سال های 1964 و 1968 توسط کمیته مشاوره بین المللی تلگراف و تلفن سانترال (CCITT)، پیشین بخش استانداردسازی مخابرات اتحادیه بین المللی مخابرات، توسعه یافت. اولین سیستم در سطح بین المللی به عنوان سیگنالینگ CCITT-6 استاندارد شد. در آمریکای شمالی، CCITT-6 توسط AT&T اصلاح شد و به عنوان سیگنالینگ داخلی کانال مشترک، CCIS شناخته شد. اگرچه CCITT-6 توسط یک نهاد بین المللی استاندارد شده بود، اما هرگز به طور جهانی مستقر نشد. CCITT با درک این نقص و همچنین حجم رو به رشد ترافیک بین المللی در شبکه تلفن سانترال جهانی، بین سال های 1980 و 1991 نسخه ای به نام CCITT-7 را توسعه داد. در آمریکای شمالی، CCITT-7 به عنوان سیستم سیگنالینگ 7 یا SS7 پیاده سازی شد.

سانترال پاناسونیک 616

سانترال جینی راینهارد، رئیس انجمن تاریخی اورنج، در حالی که یک تلفن سانترال دیواری اولیه ادواردز را برای نمایشگاهی از تلفن سانترال های آینده در دست دارد. این تلفن سانترال دیواری قدیمی به انجمن تاریخی نارنجی اهدا شد تا بخشی از نمایشگاه آینده تاریخ تلفن سانترال باشد. این سازمان به دنبال کمک های مالی تلفن سانترال های قدیمی است. صفحه ای از دفترچه تلفن سانترال کانکتیکات 1908 که بخشی از نمایشگاه آینده در ساختمان آکادمی انجمن تاریخی اورنج خواهد بود. نینا راکس، دبیر انجمن تاریخی نارنجی، به نقش برجسته شرکت تلفن سانترال جنوبی نیوانگلند که زمانی بالای درب ورودی دفتر مرکزی سابق در نیوهیون آویزان بود، نگاه می کند. نقش برجسته مسی گل ها، برگ ها و چرخش های تزئینی را به تصویر می کشد. نارنجی - یک نقش برجسته مسی تزئینی که از شرکت تلفن سانترالی جنوبی نیوانگلند که اکنون بسته شده است و یک جعبه عکس تبلیغاتی قدیمی سیاه و سفید SNET که در اعماق انباری در ساختمان انجمن تاریخی نارنجی یافت شده است، همه الهام بخش رئیس OHS جینی راینهارد بودند. برای آخرین پروژه او مورد نیاز است. راینهارد و خدمه اش - که از مردم کمک می خواهند - نمایشی از تاریخچه SNET - که با نارنجی ارتباط دارد - و تلفن سانترالی که با مخترع الکساندر گراهام بل آغاز شد، به عنوان یک جعبه چوبی مستطیلی شکل می سازند. یک فرستنده در داخلراینهارد با اشاره به نقش برجسته و عکس ها گفت: «هرگز به آن فکر نمی کردم، اما اکنون این قطعه مهم از تاریخ را داریم. در حالی که آنها چارچوبی برای نمایشگاه تاریخ دارند، انجمن تاریخی در جستجوی تلفن سانترال است و امیدوار است ساکنان محلی و منطقه کمد، اتاق زیر شیروانی یا زیرزمین خود را برای یافتن قطعاتی که می توان در نمایشگاه استفاده کرد جستجو کنند. او گفت: "ما یک تلفن سانترال دیواری داریم. ما فقط به دنبال تلفن سانترال های بیشتری هستیم. هر چه قدیمی تر، بهتر." این تلفن سانترال به گونه ای تکامل یافته است که بسیاری از تلفن سانترال هایی را که ممکن است تصور نکنید خیلی قدیمی هستند - تلفن سانترال هایی که خوانندگان استفاده از آنها را به خاطر می آورند - مانند مدل های Trimline، Princess در نمایشگر گنجانده می شوند. قدیمی ترین تلفن سانترال ها شامل تلفن سانترال های پایه رومیزی، شمعدان شماره گیر چرخشی و تلفن سانترال های کندل استیک هستند.

تلفن گوشی سانترال پاناسونیک

سانترال تلفن سانترال که با نام تلفن سانترال نیز شناخته می شود، یک ابزار ارتباطی است. در اصل یک ابزار الکتریکی بود که گفتار آنالوگ را در طول سیم ها منتقل می کرد. اکنون این یک ابزار الکترونیکی است که سیگنال های دیجیتال را روی سیم یا انتقال رادیویی ارسال می کند. با استفاده از تلفن سانترال، دو نفر که در مکان های مختلف هستند می توانند با یکدیگر صحبت کنند. تلفن سانترال های اولیه نیاز به اتصال به سیم هایی داشتند که به آنها تلفن سانترال ثابت یا ثابت می گویند. تلفن سانترال های همراه مدرن از امواج رادیویی استفاده می کنند. الکساندر گراهام بل اولین کسی بود که این تلفن سانترال را در سال 1876 ثبت کرد. تلفن سانترال های اولیه مستقیماً به یکدیگر متصل می شدند. فقط می توانستند با تلفن سانترالی که به آن وصل شده بودند صحبت کنند. بعدها، مبادلات تلفن سانترالی امکان اتصال به تلفن سانترال های دیگر را فراهم کردند. در طول قرن بیستم، ماشین هایی که این اتصالات را ایجاد می کردند، خودکار بودند. انواع مختلفی از تلفن سانترال وجود دارد. تلفن سانترالی که بتوان آن را حمل کرد، تلفن سانترال همراه یا تلفن سانترال همراه نامیده می شود. اینها در اواخر دهه 1980 رایج شدند. حمل تلفن سانترال همراه برای مردم عادی شده است. در بعضی جاها نداشتن یکی غیرعادی است. اکثریت گوشی های هوشمند هستند که می توانند به عنوان کامپیوتر استفاده شوند. برخی از تلفن سانترال های همراه قادر به برقراری تماس تلفن سانترالی با استفاده از ماهواره های ارتباطی به جای دکل های روی زمین هستند، به این معنی که مردم می توانند از هر نقطه از جهان تماس بگیرند. در اکثر کشورها تلفن سانترال های عمومی عمومی وجود دارد.